بررسی شیوع اختلالات تلفظی در دانش آموزان مدارس ابتدایی شهر سمنان (۱۳۸۳)

سابقه و هدف: اختلال تلفظی به دلیل اشکالاتی که در برقراری ارتباط با دیگران ایجاد می کند، مانع بزرگی در راه پیشرفت فرد در جامعه محسوب می شود و حتی ممکن است باعث افت تحصیلی فرد شود. به طورکلی حدود 5 درصد کودکان دبستانی دچار اختلال تولیدی (تلفظی) می باشند، به طوری که ارجاع آن ها به مراکز گفتاردرمانی ضروری است. در این تحقیق شیوع اختلالات تلفظی در دانش آموزان مدارس ابتدایی شهر سمنان مورد بررسی قرار گرفته تا دامنه مشکل در این شهر ارزیابی شود. مواد و روش ها: دراین مطالعه مقطعی، از میان دبستان های ابتدایی شهر سمنان، 5 مدرسه دخترانه و 5 مدرسه پسرانه به طورتصادفی انتخاب شدند و تمام دانش آموزان این ده مدرسه (در مجموع3013 نفر) توسط گفتاردرمان گرها مورد بررسی قرارگرفته و از میان آن ها دانش آموزانی که مبتلا به اختلال تولید بودند، جدا ساخته و آن گاه ارزیابی های تکمیلی در کلینیک های گفتاردرمانی انجام گرفت. برای تحلیل داده ها از آزمون نسبت وکای اسکوئر و ضریب همبستگی پیرسن در سطح معنی داری 5% استفاده شده است. یافته ها: یافته های این تحقیق نشان دادکه 7/8% (با فاصله اطمینان 95%: 7/9-7/7%) کودکان دبستانی، مبتلا به اختلال تلفظی بوده اند که در 8% آن ها اختلال از نوع خراب گویی، به ویژه در آواهای [z] و [s] بوده اند. شیوع اختلالات تلفظی در دانش آموزان پسر به طور معنی داری بیش تر از دانش آموزان دختر بوده است (002/0=p). بین نوع اختلال تلفظی و سن (55/0=p)، شدت اختلال تلفظی و جنس (397/0=p)، هم چنین شدت اختلال تلفظی و سن رابطه معنی داری دیده نشد. نتیجه گیری: با توجه به میزان بالای اختلال خراب گویی در دانش آموزان مقطع ابتدایی، توصیه می گردد که والدین و اولیای مدارس این اختلال را جدی گرفته و در جهت ارجاع دانش آموزان به کلینیک های گفتاردرمانی و درمان اهتمام لازم را به عمل آورند.